Economische onderwerpen in het dorpsarchief van Donkerbroek

Economische onderwerpen in het dorpsarchief van Donkerbroek

Begin 20-ste eeuw waren er vele economische ontwikkelingen in en rond Donkerbroek. Het dorp kende een groot aantal logementen, er was een zuivelfabriek, een CAV-fabriek en er waren vele winkeltjes in het verzuilde dorp.  Vanaf de jaren '70 vorige eeuw verdwenen steeds meer winkels en sloten fabrieken de deuren als gevolg van de schaalvergroting die in de maatschappij gaande was.

In het thema Nijverheid gaan terug naar de tijd dat Donkerbroek nog een bruisende eigen lokale economie had.  

 


Uitgelichte vensters

Verscholen in een bosstrook aan de zuidkant van de Wandelbos staat de Klokkebei. De Klokkebei is een vakantiehuis en is eigendom van de Vereniging tot behoud van de Klokkebei. De leden van de vereniging zijn allen directe nazaten van de familie Gorter die in 1928 een perceeltje tegen de Wandelbos aankochten en daar de Klokkebei lieten bouwen.   

Dit waren de kinderen van Hendrik en Sabilla Gorter die in het pand op de hoek van tegenwoordig de G.W. Smitweg en de Herenwal ( Logement De Groen ) een bakkerij hadden. Op zoon Wiebe na waren de meeste Gorters uit Donkerbroek vertrokken, maar Donkerbroek bleef lokken en er waren vele logeerpartijen. Een ander extra eigen onderkomen zou voor de groter wordende familie daarom gemakkelijk zijn. 

De Klokkebei werd ontworpen door architect Melle Oenes Meek (1888-1962) naar voorbeeld van een soortgelijk huisje aan de Schapedrift in Zeegse. Het huis is in de zomer van 1929 gebouwd en wordt door de familie ingewijd tijdens de kerstdagen van 1929.      

De aanleg van de “tuin” rondom de Klokkebei is indertijd verzorgd door de firma Vroom van tuinbedrijf De Driehoek in Glimmen - De Punt. Dit was dezelfde firma, die eerder ook al na aankoop van de Wandelbos in 1928 door de Vereniging tot behoud van Natuurschoon was aangetrokken om het landgoed Ontwijk verder in te richten.

Tijdens de oorlog is de Klokkebei tevens een onderkomen geweest voor joden, onderduikers en evacués.

Vlak na de oorlog blijkt dat er een commissie van de overheid langs de Klokkebei is geweest om te kijken naar het huis. Vanwege de grote woningnood wordt gezocht naar huizen die overgeplaatst kunnen worden naar het zuiden van het land. De Klokkebei is daar mogelijk geschikt voor. Uiteindelijk wordt daar gelukkig van afgezien omdat het rieten dak een te groot obstakel is.
Wel wordt het huis na de oorlog gevorderd. Het huis wordt dan tijdelijk bewoond door het echtpaar Hofstra. Zij blijven er tot 1956 wonen. Daarna is de Klokkebei weer aan de familie overgedragen.

In de loop van de jaren hebben er de nodige moderniseringen aan de Klokkebei  plaatsgevonden. In 1958 werd het huis aangesloten op het electricteitsnet. In 1963 volgde een gasaansluiting en in 1967 een wateraansluiting. Er kwam een wc met waterspoeling, een douche en in de keuken een geiser voor warm water. De kamer kreeg een gaskachel. In 2006 is het huis op de riolering aangesloten.

Het huis wordt tot heden door de leden van de vereniging als vakantiewoning en logeeradres gebruikt en jaarlijks is er een gezamenlijke ledenvergadering.